Seitan na prędce ;)

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia postanowiłam zrobić sobie pieczeń z seitana. Bazowałam na tym przepisie, nie przestrzegając jednak restrykcyjnie czasu przeznaczonego na poszczególne etapy pracy - spieszyłam się na przedświąteczny wieczorek brydżowy. :B

1. Z mąki (ok. pół kilograma) i wrzątku wyrobiłam ciasto. Miskę z powstałą kulą umieściłam w zlewie, pod cieniutkim strumyczkiem zimnej wody. Ugniatałam ciasto i międliłam ok. pół godziny (nie miałam więcej czasu, zasadniczo ciasto powinno się płukać tak długo, aż wylewana woda zrobi się klarowna).

2. Otrzymaną zmniejszoną kulę włożyłam do garnka, zalałam wodą, dodałam liście laurowe i ziele angielskie i gotowałam pół godziny.

3. Ugotowany seitan studziłam na tarasie kilkanaście minut (powinnam była dłużej, ale co tam...).

W międzyczasie w naczyniu żaroodpornym przygotowałam sos (na oko: 1 szkl. oliwy i oleju, 5 łyżek sosu sojowego, 1/2 szkl. wody, 3 posiekane ząbki czosnku, przyprawy).

4. Obtoczyłam seitan w marynacie. Dodałam surowe warzywa: 1 małą cebulę pokrojoną w kostkę, 1 mały por pokrojony w półtalarki, 2 pokrojone marchewki, 2 pokrojone w kostkę ziemniaki.

5. Danie piekłam pod przykryciem w piekarniku nagrzanym do 200 stopni prawie półtorej godziny.

Pieczeń wyszła tłusta i bardzo smaczna. Na Wielkanoc znów sobie dogodzę w ten sposób :)

Ulubiona pasta do chleba

Długo tu nie zaglądałam. Złożyło się na to kilka przyczyn, m.in. zawirowania życiowe, osłabienie początkowego blogerskiego zapału, a także (do czego chyba nie powinnam się przyznawać...) brak cudów w kuchni. W ostatnich dniach odżywiam się głównie zupami, makaronami i pizzą - nie ma się czym chwalić. 

Jednak noblesse oblige... założyło się blog, należy zatem dbać o ciągłość wpisów, choćby dla jednego tylko obserwatora. ;)

Bohaterką dzisiejszego posta jest:

Pasta z czerwonej fasoli

Składniki:

1 puszka czerwonej fasoli

1 średniej wielkości cebula

kilka łodyżek natki pietruszki

przyprawy

Cebulę obieramy, kroimy w kostkę, podsmażamy na oleju. Przekładamy do miski razem z czerwoną fasolą (bez zalewy). Przyprawiamy (ja użyłam soli, pieprzu, pieprzu ziołowego, ostrej papryki, ziół prowansalskich i cząbru), mieszamy i blendujemy.

Przed zblendowaniem.

Na koniec dodajemy drobno posiekaną natkę.

Pastę można przechowywać w lodówce 3-4 dni.

Gołąbki z włoskiej kapusty

Przed dwiema godzinami zrobiłam pierwsze w życiu gołąbki.

Zanim przejdę do przepisu, chciałabym wspomnieć o pewnej osobie, która przez ostatnich kilka lat przyrządzała specjalnie dla mnie gołąbki z ryżem (a także wiele innych dobrych wege rzeczy) - o mojej Babci, wspaniałym człowieku z sercem na dłoni. Brak mi słów, by wyrazić, jak była dobra i kochana!

Dziś mija piąty miesiąc od jej śmierci...

Wciąż tęsknię.

Moje gołąbki zupełnie nie przypominają tych babcinych. Zresztą, choćbym nie wiem jak się starała, nie odtworzę smaku żadnej potrawy wykonanej przez jej ręce...

No, dobrze, ocieram łzy i przechodzę do rzeczy.

Składniki:

15-20 dużych i średnich liści włoskiej kapusty

3 cebule

2 torebki brązowego ryżu

1 opakowanie granulatu sojowego (170 g)

1 łyżka koncentratu pomidorowego

2 łyżki ketchupu pikantnego "Włocławek"* (ewentualnie koncentratu pomidorowego)

1 kostka bulionowa

1 czubata łyżka cząbru

1 łyżeczka ziół prowansalskich

dużo pieprzu (ile dokładnie, nie wiem, kręciłam młynkiem jak szalona ;)

*uwielbiam ten ketchup, ma specyficzny słodkawy smak

Ryż ugotowałam, w międzyczasie zaczęłam smażyć pokrojoną w kostkę cebulę. 

Zalałam wrzątkiem umyte liście kapusty i gotowałam je ok. 20-25 minut.

Do  wody po ryżu wrzuciłam kostkę bulionową i granulat sojowy. 

Po kilku minutach dodałam  granulat do podsmażonej cebulki, dorzuciłam ketchup, koncentrat i przyprawy, wymieszałam. Połączyłam z ryżem i jeszcze raz dokładnie wymieszałam.

Ostrożnie wyjęłam z garnka liście kapusty, kolejno na każdy nałożyłam farsz i delikatnie zawinęłam z trzech stron.

Gotowe!  Polecam jeść z sosem pomidorowym :)

Pasta do zębów testowana... na mnie

Kilka dni temu, przeglądając jeden z moich ulubionych blogów Weganizm infantylny, znalazłam przepis na domową pastę do zębów. Zaintrygowana postanowiłam ją przetestować.

W filiżance trzonkiem pilnika do ostrzenia noży (cóż... nie mam moździerza) utarłam zawartość jednej torebki mięty i jednej torebki szałwii. Dodałam czubatą łyżeczkę soli morskiej, trzy czubate łyżeczki sody oczyszczonej. Ostrożnie wlałam do mikstury siedem łyżeczek wody i wymieszałam. Podświadomie spodziewałam się jakiegoś wybuchu, chociażby syczenia lub bąbelków, tymczasem nic takiego się nie stało i mogłam spokojnie nałożyć moją zieloną pastę na szczoteczkę do zębów.

 

  

Da się przeżyć, choć nie ukrywam, że zdecydowanie lepiej "smakuje" tradycyjna pasta. Chyba trzeba będzie jeszcze popracować nad recepturą. Może dodać więcej sody, a zioła zmielić w młynku do kawy? A może poddać powstałą pastę jakimś dodatkowym zabiegom - ucieraniu, obróbce cieplnej, pasteryzacji... ;) Dobrze, sama wiem, że wymyślam.

Kończę pisać niniejszy post przy akompaniamencie Row row row your bout w wykonaniu Brata, który uczy się grać na ukulele. :)

Surówka mung

Istnieją sprzęty kuchenne, bez których nie wyobrażam sobie zdrowego odżywiania. Wśród nich znajduje się wielofunkcyjny mikser firmy Predom-Zelmer, który chociaż starszy ode mnie*, zadziwiająco dobrze sprawdza się w przygotowywaniu kremów, sosów, koktajli, past i innych dobrych rzeczy.

*lub młodszy o parę miesięcy, jeśli widniejące na mikserze 09/85 oznacza datę produkcji

Równie ważne miejsce zajmuje w mojej kuchni wysłużona trzypiętrowa kiełkownica. Hoduję w niej głównie kiełki fasolki mung, które po prostu uwielbiam za szybkość wzrostu, świetny smak i bogactwo żelaza (kiedyś w ciągu miesiąca wyszłam dzięki nim z lekkiej anemii).

plastikowa przyjaciółka każdego weg(etari)anina :)

No, dobrze, po powyższej nudnej prezentacji ulubionych kuchennych sprzętów, przechodzę do rzeczy. ;)
Proszę Państwa, oto pyszna, apetyczna i bardzo zdrowa surówka mung!

  Składniki: 2 "piętra" kiełków fasolki mung (ok. 2 szklanki), 2 łodygi selera naciowego, 1 zielona papryka, 1 duża marchewka,  

5 rzodkiewek, 1/2 kalarepy, 1/2 małej czerwonej cebuli 

Dynia udająca cukinię

Jakieś dwa tygodnie temu znajomy Taty obdarował nasze gospodarstwo domowe prawie półmetrową cukinią. Miałam wiele planów względem tej olbrzymki... Właściwie mam nadal, lecz nieco zmodyfikowane w stosunku do pierwotnej wersji. Powód zmiany: po przekrojeniu cukinia okazała się dynią (pestki).

Zdemaskowawszy dynię, jakby nigdy nic kontynuowałam przygotowywanie obiadu - za pomocą Narzeczonego ;) nafaszerowałam połowę warzywa mieszanką kaszy, papryki, czerwonej cebuli i przypraw.

Po ok. 30 minutach w piekarniku danie było gotowe.

Smakowało nieźle :)

***

A może to wcale nie była dynia, tylko jakiś zmutowany kabaczek?... ;)

Zupa z soczewicy

Kilka lat temu, gdy dopiero zaczynałam przygodę z wegetarianizmem, zakochałam się w zupie z soczewicy serwowanej w Greenway'u. Niedługo potem potrafiłam wykonać podobną. :)

Składniki:

1 mała cebula

1/2 szklanki zielonej (lub brązowej) soczewicy

4 marchewki

3 pietruszki

1/4 selera

1/2 pora

1 duży ziemniak

2 liście laurowe

3 kuleczki ziela angielskiego

2 pomidory

2 łyżki koncentratu pomidorowego
(1 kostka bulionu warzywnego - ale niekoniecznie)

Drobno pokrojoną cebulę podsmażamy na oleju. Dorzucamy soczewicę, liście laurowe, ziele angielskie, pokrojone: marchewki, pietruszki, seler, por, ziemniak. Zalewamy 1 litrem wody i gotujemy.

Gdy ziemniaki zmiękną, dodajemy pokrojone pomidory, koncentrat pomidorowy i przyprawiamy wg uznania. Po dziesięciu minutach jemy :)

Ta "mgła" unosząca się po prawej stronie to para. ;)

Pochlebiam sobie, że zupa z soczewicy to jedno z moich popisowych dań. :B

Mleko owsiane i "kleik"

Kilka dni temu zrobiłam mleko owsiane wg tego przepisu.

Kubek wypełniłam do połowy płatkami owsianymi i zalałam wrzątkiem niemal do pełna, wymieszałam. Jakieś pół godziny później zblendowałam płatki z ok. dwiema szklankami wody, łyżeczką oleju i dużą ilością cukru wanilinowego (niechcący wsypało się więcej niż łyżeczka ;) ). Ponieważ masa nie stała się "jedwabista" jak u Eli, za pomocą sitka odcedziłam mleko od... hmm... nieciekawej półpłynnej mazi przypominającej kleik.

Dziś rano podgrzałam w garnku połowę uzyskanego mleka i zalałam nim namoczone wcześniej suszone figi i dwie garście musli. Na wierzchu umieściłam kawałki gruszki i jabłka, po namyśle dodałam również kapkę syropu z agawy.

 

 Choć smakowało nieźle, nie ma porównania z mlekiem orzechowym.

Co do kleistego produktu ubocznego, przełożyłam go do większej miski, dodałam szklankę mieszanych otrębów, dwa banany, pół szklanki mąki razowej, garść pestek słonecznika, dwie łyżki kakao i uformowałam ciasteczka (a właściwie nałożyłam masę łyżką na wyłożoną papierem blachę).

Tuż przed włożeniem ciastek do piekarnika, wetknęłam w  nie kawałki gorzkiej czekolady. Zapach, jaki się rozchodził w trakcie pieczenia upojny do obłędu! Nawet Brat - zazwyczaj omijający płody mojej kulinarnej działalności szerokim łukiem - skosztował...
A później zapytał, czy może wziąć jeszcze. :D

Moje pierwsze falafelki

Istnieją potrawy, które prędzej czy później wykonuje każdy wege/wega. Pozwoliłam sobie sformułować tę tezę, przejrzawszy sporo kulinarnych blogów. Znalezienie przepisu na hummus, brownie, pesto i inne smakołyki nie nastręcza najmniejszych trudności (ewentualny kłopot może stanowić wybór jednej konkretnej receptury). 

Zachęcona kilkakrotnie napotkanymi w sieci falaflami, przystąpiłam do dzieła. Zabijcie mnie, ale nie pamiętam źródła, na którym bazowałam! ;) Na swoje usprawiedliwienie napiszę, że przepis jest tak prosty, że mógłby być własnością intelektualną każdego w miarę obytego spożywczo kuchcika ;)

Składniki:

ok. 400 g ugotowanej ciecierzycy

1 ząbek czosnku

1/2 pokrojonej w kostkę cebuli

3 łyżki (zmielonego) sezamu

sok z 1/2 cytryny

posiekana natka pietruszki

Wszystko z wyjątkiem naci zmielić. Dodać posiekaną natkę, przyprawić solą, pieprzem i pieprzem cayenne.

Formować kotlety lub kulki.

Smażyć na (a wręcz w) głębokim tłuszczu nagrzanym do 180 st.

Łatwizna? Tylko na pozór...

 Falafelki - niestety trud wielki

czyli dobre rady

 # mielcie cieciorkę maszynką do mielenia, nie blenderem (próbowałam - co chwilę się zapychał, a skutek był mizerny, maszynką do mielenia orzechów - polecam, świetna rzecz! - poszło szybciej i efektywniej, co widać na załączonych zdjęciach)

# jeśli zmielona masa nie chce się kleić, dodajcie dwie łyżki mąki z wodą (ja wlałam filiżankę wody z mąką sojową)

# nie jestem pewna, czy warto obtaczać falafelki w tartej bułce (u mnie cała otoczka została na spodzie garnka)

Mimo powyższych komplikacji, danie wyszło apetyczne i - co najważniejsze - smaczne :)

Gulasz sojowy

Nie wygląda najpiękniej, ale jest pyszny i tani.

Składniki:

1 paczka kotletów sojowych (suchych, np. "Minutek")

1 kostka bulionu warzywnego

3 cebule

3 pomidory

1 czerwona papryka

2 torebki brązowego ryżu

1. Kotlety sojowe wsypać do gotującego się bulionu. Warzywa pokroić i wrzucić na patelnię z olejem.

2. Ugotowane kotlety wyjąć na deskę do krojenia. Do bulionu po kotletach wsypać z torebek ryż. Kotlety pokroić w cieniutkie paseczki.

kotlety sojowe, warzywa, ryż w bulionie

3. Gdy ryż się ugotuje, dorzucić kotlety i podsmażone warzywa. Wymieszać i przyprawić.

4. Gdy nadmiar wody wyparuje, podawać.

Pizza błyskawiczna

Wróciłam z zakupów zmęczona i głodna, bez najmniejszej chęci na przygotowanie skomplikowanych dań, zrobiłam więc na obiad... pizzę. Przepis na ciasto jest niezwykle prosty, czas przygotowania i pieczenia zamyka się w półgodzinie. Smak dobry, a nawet bardzo dobry.

Do miski wsypałam mąkę (na oko - tyle ile potrzeba do uformowania jednej średniej wielkości pizzy), dodałam pół łyżeczki soli, trochę przyprawy do dań włoskich, 3 łyżki oleju i ok. pół kubka wody. Zagniotłam ciasto. Rozwałkowałam je na stole na mniej więcej pięciomilimetrowy placek. Przełożyłam pizzę na blachę wyłożoną folią aluminiową i lekko posypaną mąką, aby zminimalizować możliwość przywarcia.

Po całej powierzchni rozsmarowałam pół puszki krojonych pomidorów (to bardzo ważne, pizza nie może być sucha), dorzuciłam pół puszki czerwonej fasoli, wkroiłam jedną paprykę, posypałam tofu i przyprawami. Piekłam pizzę ok. 15 minut w temperaturze ponad 200 stopni.

Wierzcie lub nie, ale pochłonęłam całą! :B

Dzień Budzicieli Narodu

Co dziś obchodzimy? Większość naszego społeczeństwa odpowiedziałaby: Wszystkich Świętych.

Tymczasem oprócz wyżej wspomnianego katolickiego święta Wikipedia podaje kilka innych, m.in. Światowy Dzień Wegan i bułgarski Dzień Budzicieli Narodu (pięknie brzmi, nieprawdaż?).  

Czy tylko ja widzę paralelę między tymi dwoma dniami? :) Przecież weganie są w pewnym sensie budzicielami narodu! Budzą sumienia innych ludzi, otwierają oczy "niewidzącym".

Nie trzeba być aktywistą, żeby dawać dobry przykład. Wystarczy konsekwentnie trzymać się własnych zasad, nie wstydzić się swoich ideałów, a wszystkim zainteresowanym uświadamiać powody kroczenia taką a nie inną ścieżką.
Takie moje małe refleksje przy porannej (no, dobrze, przedpołudniowej ;) ) kawie.

Cappuccino z mlekiem z orzechów włoskich i kawa z pianką w pełnym formacie w moim ulubionym kubku z Beatlesami* (kubek ten uwielbiam do tego stopnia, że praktycznie nigdy go nie używam :B ). Mleczko sprawdziło się idealnie: nadało kawie delikatny orzechowo-waniliowy aromat i - jak widać na zdjęciach - ładnie się spieniło :) 

Słowo honoru, sto razy lepsze od krowiego!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich wegan oraz wszystkich weganizujących wegetarian! 
Oby z każdym rokiem było nas coraz więcej! :)

*The Beatles - mój ulubiony zespół, podobno wszyscy czterej są/byli wege (a na pewno George i Paul).

Mleko i twarożek z orzechów włoskich

Niestety nie pamiętam, skąd zaczerpnęłam ten przepis (spisałam go sobie jakiś czas temu), ale mimo wszystko go powielę (mając nadzieję, że autor nie będzie miał tego za złe. ;)
(późniejszy dopisek: receptura pochodzi z bloga Wegan Nerd!)

Potrzebujemy:
1 kubek orzechów włoskich
2 łyżeczki cukru wanilinowego

Orzechy przesypujemy do miski i zalewamy zimną wodą.

Następnego dnia kilkakrotnie płuczemy orzechy, później wrzucamy do blendera, zalewamy dwoma kubkami zimnej wody, dodajemy cukier wanilinowy i miksujemy.

Przecedzamy przez gazę lub gęste sitko.

 

Z podanych proporcji otrzymujemy kubek mleka i pół miseczki twarożku.

Część twarożku od razu wykorzystałam do wykonania szybkiego II śniadania (dodałam łyżeczkę syropu z agawy, łyżkę płatków owsianych, pół jabłka i trochę ananasa z puszki). 

Pycha! Polecam każdemu :)

*
Polecam również naleśniki z powyższym twarożkiem, cukrem waniliowym i rodzynkami
polane powidłami śliwkowymi. Istna rozpusta! Orgia smaków! ;)

Ku pokrzepieniu weganizujących serc

Poniżej zamieszczam kilka moich ulubionych weg(etari)ańskich filmików z youtube'a, które podnoszą mnie na duchu i napełniają pozytywną energią.

We are the Vegans - ciepła, krzepiąca piosenka

My innocence begins today - utwór dość smutny (również ze względu na pojawiające się drastyczne obrazy), ale zarazem piękny i z głębokim przesłaniem. Wzruszam się za każdym razem, gdy go słucham. Polskie napisy zawdzięczamy autorce wspaniałego bloga Weganizm :)

Why must we eat the animals - pozytywna piosenka z miejsca wpadająca w ucho, uwielbiam ją!

Vegan style - moje dzisiejsze odkrycie, nie mogę się nasłuchać... ;)

Naleśniki z bakłażanem na ostro

Blogowanie wciąga :) 

Dziś polecam pikantne naleśniki z bakłażanem i czerwoną fasolą. Danie przygotowałam w niedzielę, jednocześnie gotując zupę, robiąc pastę do chleba, płucząc kiełki i rozpuszczając czekoladę do naleśników w wersji słodkiej... Taki ze mnie Kozak! ;)

No, dobrze... Gwoli uczciwości dodam, że w pichceniu pomógł mi nieco Narzeczony. :*

Dość chwalenia się, czas na konkrety.

Przepis na wegańskie naleśniki jest prosty jak budowa cepa. ;) (mleko roślinne + mąka + olej)

Procedura smażenia również nie powinna nastręczać trudności, zatem skupię się na farszu.

Podaję proporcje na ok. 6-8 naleśników.

Składniki:

1 mały bakłażan

1 puszka czerwonej fasoli wraz z zalewą

2 papryki czerwone

1 duża cebula

pieprz cayenne i inne przyprawy

Bakłażan obrać, pokroić w plastry, każdy posolić. 

Na oleju podsmażyć cebulkę, dodać doń pokrojoną w paseczki paprykę i czerwoną fasolę.

Opłukać bakłażan z soli, pokroić w kostkę i dodać do dania.

Wymieszać, przyprawić. Dusić jakiś czas, aż bakłażan zmięknie.

Naleśnik z powyższym farszem świetnie smakował z zaimprowizowaną sałatką podaną na liściu kapusty pekińskiej.

Składniki sałatki:

5 liści kapusty pekińskiej

1 duży pomidor

1/2 cebuli

1/2 pęczka szczypiorku

sos (2 łyżeczki sosu sojowego, 1 łyżeczka oleju lnianego, 2 łyżeczki soku z cytryny, pieprz, cukier, suszona bazylia)

Zupa z pieczonej dyni

Przyznam się bez bicia, że chociaż dynia faszerowana okarą okazała się udanym eksperymentem, nie daliśmy rady spożyć jej całej (farsz wyjedliśmy, lecz większa część warzywa pozostała nietknięta ludzkim zębem. ;).

Z tego co zostało, ugotowałam wczoraj sycącą, zawiesistą zupę.

Składniki:
3/4 małej pieczonej dyni
1 mały bakłażan
1 mała cebula
1 mały por
1/2 selera
2 pietruszki
2 ziemniaki
2 łyżki koncentratu pomidorowego
3 liście laurowe

Do dużego garnka wrzucić: obrane i pokrojone ziemniaki, pietruszki, seler i pokrojony w paseczki por. Zalać wodą. Gdy zupa zacznie się gotować, dołożyć obrany i pokrojony w kostkę bakłażan, pokrojoną dynię, podsmażoną na oleju cebulkę, liście laurowe i koncentrat. Przyprawić wg uznania. Gotować ok. godziny. Mniam!

Dynia faszerowana okarą

Kilka dni temu zrobiłam mleko sojowe (polecam ten przepis) i zastanawiałam się, co zrobić z jego ubocznym produktem - okarą. Przez chwilę rozważałam usmażenie kotletów, lecz ponieważ w zamrażalniku mam ich spory zapas, zdecydowałam się na mały kulinarny eksperyment...

Składniki:

1 mała dynia

ok. 3-4 szklanek okary

1 awokado

3 marchewki

1 cebula

1/2 czerwonej papryki 

olej, przyprawy

Odkroić górę dyni i wyjąć ze środka pestki - otrzymamy w ten sposób osobliwy "jadalny" garnuszek z pokrywką.

 Podprażyć na patelni okarę, dodać do niej uprzednio pokrojoną i podsmażoną na oleju cebulę, przyprawić. Wyłączyć gaz pod patelnią, dodać pokrojone awokado, marchewki i paprykę. Wymieszać. Otrzymany farsz włożyć do dyni i przykryć "pokrywką". 

Piec do czasu, aż dynia będzie miękka z zewnątrz (ok. godziny). Na ostatni kwadrans pieczenia można zdjąć górę, aby farsz z wierzchu ładnie się zarumienił.

Eksperyment się udał :) Narzeczony biorący czynny udział w przedstawionym wyżej doświadczeniu orzekł, że danie mogłoby zyskać na towarzystwie sosu pomidorowego. ;)

W najbliższym czasie planowany jest kolejny eksperyment z dynią w roli głównej.

Oszukane pesto

Dziś przyrządziłam na obiad spaghetti z sosem pesto (w zasadzie powinnam napisać quasi pesto). Super danie! Proste w przygotowaniu, a co najważniejsze pyszne - nawet mojemu Tacie smakowało. ;)

Składniki:

1 bazylia (listki)

2 nacie pietruszki (bez łodyżek)

1 pokrojony ząbek czosnku

1 garść pokruszonych orzechów włoskich

1/2 szklanki oliwy z oliwek

Składniki zblendować na gładką masę, posolić i popieprzyć według uznania. Wymieszać z ugotowanym al dente spaghetti (polecam makaron z pełnego ziarna). Gotowe!

Niestety zdjęcie zrobiłam dopiero pod koniec obiadu... ;)

Danie serwowałam z surówką z czerwonej kapusty i rzodkiewką dla ozdoby.

Pierwszy post

Witam wszystkich serdecznie na moim - przed momentem założonym - blogu (choć szczerze mówiąc w tej chwili nie sądzę, żeby znalazł się jakiś inny czytelnik oprócz autorki ;).

Ośmieliłam się zagarnąć dla siebie kawałek wirtualnej przestrzeni zainspirowana licznymi wegańskimi blogami, które wertuję z zapałem od dwóch tygodni, spisując przepisy na pyszne roślinne dania, poszerzając swoją wiedzę i odkrywając coraz to nowe powody do radości z bycia wege.

Obiecuję, że następny post będzie dłuższy i ze zdjęciem. W weekend mam zamiar upichcić coś specjalnego i na pewno zdam relację.